Lorysa górska jest jedną z najbardziej ekstrawaganckich w swoim rodzaju papug ze swoim egzotycznym, dzikim, przyciągającym wzrok i kolorowym upierzeniem. Jeśli i Ciebie zafascynowały jej niebieskie, czerwone, zielone i żółte odcienie, połączone do perfekcji z ciemnym dziobem, oto wszystkie fakty na ich temat.
Lorysa górska: siedlisko
Lorysa górska to gatunek ptaka występujący na terenach Nowej Gwinei, Bali, Nowych Hebrydów, Tasmanii, Indonezji, Timoru, Vanuatu, Wysp Salomona i Nowej Kaledonii. Jeśli chciałbyś zobaczyć lorysę górską w jej naturalnym środowisko, to z portalem https://www.wymarzonyurlop.pl, zaplanujesz wyjazd we wspomniane rejony świata. Najczęściej występuje w lasach deszczowych, przybrzeżnych zaroślach i lasach, ale żyje we wszystkich typach siedlisk.
Tworzy stada od 5 do 20 osobników i gniazduje w dziuplach w pniach drzew. Z tego powodu w ostatnich latach, a także w ciągu ostatnich trzech dekad, badania opublikowane w czasopiśmie Ecología Austral odnotowały znaczny wzrost liczebności tego ptaka na zurbanizowanych obszarach Australii. Szczególnie w miejscach o średnim zadrzewieniu, gdzie zlokalizowano większą liczbę gniazd.
Drapieżniki
Ponieważ las deszczowy jest jednym z jej głównych siedlisk, głównymi naturalnymi wrogami lub drapieżnikami są:
- Ptaki drapieżne: sowy, orły i jastrzębie.
- Węże: pytony i boa.
Główne cechy: wielkość, waga, długowieczność i dieta
Ten ptak ma zwykle od 25 do 30 centymetrów długości (łącznie z ogonem). Jego waga waha się od 70 do 169 gramów, czasami dochodzi do 200 gramów.
Ich długowieczność wynosi około 15 lat, choć mogą żyć nawet 25 lat. Z drugiej strony, ich dieta opiera się na pyłku, nektarze, kwiatach i owocach, dzięki szczotkowatemu językowi.
Czasem jednak mogą też spożywać miękkie nasiona lub owady, choć zwykle nie przypadają im one do gustu. W rzeczywistości, zgodnie z badaniami, stwierdzono, że jedząc między 150-200 mililitrów nektaru dziennie, zapewniają sobie około 30% swojego zapotrzebowania na białko.
Upierzenie
Jeśli chodzi o upierzenie, to rozróżnienie płci tych ptaków jest nieco podstępne, ale kluczową rolę w rozróżnieniu odgrywa ich zachowanie i ubarwienie. Ponadto wiadomo, że istnieje około sześciu podgatunków, które również wyróżniają się wzorami ubarwienia.
Ogólnie gatunek ten ma niebieską głowę i złoty kołnierz na karku, który jest tego samego żółtawego koloru co uda. Z kolei ogon, skrzydła, grzbiet i korpus są zielone, podobnie jak okolice brzucha. Gdy są jeszcze młode, ich dziób jest czarny, haczykowaty i bardzo odporny, ale z czasem, gdy zmierzają ku dorosłości, również zmienia kolor, stając się bardziej pomarańczowy.
